Події

KLUB „DEBIUT”, działający przy Czerniowieckiej Obwodowej Bibliotece Naukowej im. M. Iwasiuka, ma niezwykłą zachętę – jego członkowie zostają pierwszymi słuchaczami występu autora nowo wydanej lub jeszcze nie drukowanej książki, zapoznają się z nowinkami literackimi oraz szanowanymi pisarzami i poetami początkującymi. Krótko mówiąc, w tym klubie zawsze dominuje pozytywność. Lecz jedno z ostatnich spotkań tutaj odbyło się pod hasłem „Spotkania nieprzypadkowe”. Jego bohater – sprawca zdarzenia – Serhij HAKMAN – stały członek „Debiutu”, człowiek wszechstronnie uzdolniony, z którym spotkanie właściwie nie było przypadkowe, a nawet oczekiwane.

Moderatorka klubu, Olga SEREBRIAN, próbowała zwięźle przybliżyć zakres obowiązków zawodowych i publicznych pana Hakmana, ale okazało się, że nie jest to takie proste. Pan Sergij – Zastępca Dyrektora Czerniowieckiego Regionalnego Centrum Zaawansowanego Szkolenia Pracowników Rządowych, naukowiec, kandydat nauk historycznych, profesor nadzwyczajny, posiadający ponad 200 publikacji, monografii i artykułów w zbiorach naukowych Ukrainy, Rumunii, Polski, Mołdawii, Bułgarii, Włoch i Czech. Jest także zastępcą redaktora naczelnego pisma „Bukowiński Wisnyk Służby Państwowej i Samorządu Lokalnego” oraz wiceprezes fundacji charytatywnej „Zasoby i Inicjatywy Społeczne”, który we współpracy z biblioteką obwodową, stworzył Uniwersytet Trzeciego Wieku.

Utalentowany aktor Hakman zagrał w filmie dokumentalnym „Mihai Eminescu i Czerniowce”, był kierownikiem projektu filmu dokumentalnego „Tylko kochankowie przeżyją. Trajan Popowycz i inni”, przetłumaczył i użyczył głosu komiksom „Transport miejski” i „Choinka”.

Jeśli chodzi o tłumaczenia, autor tego artykułu uczestniczyła w różnych rumuńsko-ukraińskich konferencjach naukowych i spotkaniach dotyczących współpracy transgranicznej, podczas których pan Hakman, Rumun z pochodzenia, bez chwili wahania tłumaczył symultanicznie skomplikowane przemówienia, ponieważ posiada doskonałą znajomość języka ukraińskiego.

A na spotkaniu klubu „Debiut” pan Sergij wystąpił w roli pisarza–pisarza emocjonalnego, jako autor tekstów i humorystycznych. Zaczął od lektury dzieła „Mój dziadek Floria”, w którym ze szczerym ciepłem i lekkim uśmiechem opowiada o ojcu swojej matki, który służył kiedyś w armii rumuńskiej, a po wojnie był osobą znaną w swojej rodzimej wiosce Ostryca o „twardym”, ale dobrym charakterze. Potem były urocze powieści-pamiętniki o matce i dużej rodzinie Hakmanów. I jakby na poparcie słowa poety, kilka utworów skrzypcowych wykonał Mykoła Hakman – starszy brat, Zasłużony Artysta Ukrainy, kierownik zespołu Plaj w regionalnej filharmonii.

Słuchaczom najbardziej spodobały się opowieści Hakmana o zabawnych sytuacjach podczas jego służby w armii radzieckiej, warto zauważyć, że w tamte czasy nie wyglądały one na żarty, a wręcz przeciwnie, tworzyły trwały charakter ówczesnego żołnierza. Słuchając pana Sergija, mimowolnie przypomniałam sobie „Wspomnienia sierżanta rezerwy” Wiktora Szenderowycza, znanego rosyjskiego pisarza-humityka, który obecnie zmuszony jest zamieszkać w Polsce. Ze wszystkich wypróbowań, przez które przeszedł zwykły żołnierz podczas służby wojskowej, większa część została zapomniana, pozostał tylko lekki, czasem „słony” humor, który dodaje słodkich, niezwykle ludzkich cech portretowego naukowca i urzędnika, mam nadzieję, że też uznanego pisarza.

Słuchając opowiadań pana Hakmana, pomyślałam, że w naszej „Gazecie Polskiej Bukowiny” w rubryce Ze starego albumu rodzinnego, warto umieścić wspomnienia pana Sergija dotyczące jego dużej rodziny, znanej na wsi Ostryca niedaleko Herc. A w drugiej rubryce – Bukowina wielonarodowościowa chcielibyśmy umieścić historie świeżo upieczonego pisarza. Dziś oferujemy naszym czytelnikom jego wspomnienia o dziadku, z którymi można zapoznać się w następnym artykule.

Antonina TARASOWA